psycho- + education —> psychoeducation
Psikoeğitim, hastaları ve yakınlarını fiziksel ve ruhsal hastalıklar konusunda bilgilendirme sürecidir. Sistematik ve didaktik-psikoterapötik önlemler içerir ve hastalığın anlaşılmasını, hastalığın kendi sorumluluğunda ele alınmasını ve hastalıkla başa çıkma becerisini geliştirmeyi amaçlamaktadır. Psikoeğitim, doktorlar, psikologlar veya özel eğitimli hemşirelik personeli tarafından yürütülebilir.
İçindekiler
Arka plan ve amaç
Psikoeğitim, davranışsal ve konuşma terapötik ilkelerine dayanır. Başlangıçta, şizofreni hastalarını ve ailelerini desteklemek için ABD’de geliştirilmiştir. Bu yüz yüze öğretim meselesi değil, hastalığı anlamaktır.
Hedefler:
- Hastalık ve menşe mekanizması hakkında bilgi
- Terapi prensiplerinin açıklaması
- Sosyal becerilerin geliştirilmesi
- Aile üyeleriyle ilişkilerde gelişme
- Stres yönetimini iyileştirmek
- Relaps önleme
- Kaynak aktivasyonu
Uygulama alanı
Psikoeğitim, ağır, fiziksel ve psikolojik olarak stresli hastalıklar için kullanılır. Bunun örnekleri kanser, diyabet, kulak çınlaması, bağımlılık bozuklukları, nörodermatit, AIDS, kalp hastalıkları, akıl hastalıkları (depresyon, psikozlar, maniler) vs.’dir. Kendi başına psikoeğitim için herhangi bir kontrendikasyon yoktur. Ağırlaştırıcı faktörler, sosyal bir korku, büyük huzursuzluk, konsantrasyon, düşünme veya dikkat bozuklukları olabilir.
Psikoeğitim çeşitleri
Temel olarak çeşitli psikoeğitim biçimleri vardır. Bunlar şunları içerir:
- Psiko-eğitici ile bire bir görüşme
- Grupta psikoeğitim
Psiko-eğitimle bire bir görüşme en sık kullanılır. Burada terapist, hastalığın arka planını ve tedavi önlemlerini net bir şekilde açıklamaya çalışır. Psikoeğitim, birkaç hasta veya akraba arasında karşılıklı bir değişim fırsatı olduğundan, bir grup içinde gerçekleştirildiğinde özellikle etkilidir.
