“Porte-aiguille”, “iğne tutucu” için kullanılan Fransızca bir terimdir. Tıpta, özellikle cerrahi prosedürlerde, iğne tutucu, yaraları veya cerrahi kesileri kapatmak için kullanılırken bir dikiş iğnesini tutmak için kullanılan özel bir alettir. İğne tutucu, cerrahın iğneyi sadece parmaklarla mümkün olmayabilecek çeşitli açılardan manipüle etmesine olanak tanır. Güvenli bir tutuş için tipik olarak dokulu bir uca sahiptir ve iğneyi yerinde tutmak için bir kilitleme mekanizmasına da sahip olabilir.
“Taşımak” veya “tutmak” anlamına gelen “porte” ve “iğne” anlamına gelen “aiguille” kelimelerinden oluşur.
“Porte-aiguille” kelimesi Fransız dilinde ilk olarak 18. yüzyılın başlarında ortaya çıkmıştır. Cerrahi prosedürler sırasında iğneleri tutmak için kullanılan aleti tanımlamanın bir yolu olarak tıp mesleğinden kaynaklandığı düşünülmektedir.
“Porte-aiguille” kelimesi bugün hala Fransızca’da kullanılmaktadır ve İngilizce’de de kullanılmaktadır. Nispeten nadir kullanılan bir kelimedir, ancak genellikle tıbbi bağlamlarda kullanılır.
İşte “porte-aiguille” ile ilgili diğer bazı kelimeler:
- İğne tutucu: Bu, “porte-aiguille” sözcüğünün İngilizce karşılığıdır. Cerrahi prosedürler sırasında iğneleri tutmak için kullanılan bir araçtır.
- Sütür iğnesi: Bu, dokuları birbirine dikmek için kullanılan bir iğne türüdür. Tipik olarak bir iğne tutucu içinde tutulur.
- Cerrahi iğne: Bu, ameliyatta kullanılan bir iğne türüdür. Tipik olarak bir iğne tutucuda tutulur.
Tarih
Porte-aiguille veya iğne tutucuların tarihi cerrahinin ilk günlerine kadar uzanır. İlk iğne tutucular ahşap veya metalden yapılmış basit aletlerdi. İğneyi kavramak için kullanılan iki çeneleri vardı ve genellikle bir makasla birlikte kullanılıyorlardı.
19. yüzyılda iğne tutucuların tasarımında önemli ilerlemeler kaydedildi. Aletleri daha güçlü ve dayanıklı hale getirmek için çelik ve tungsten karbür gibi yeni malzemeler kullanıldı. İğne tutucuların çeneleri de iğnenin daha iyi kavranmasını sağlayacak şekilde yeniden tasarlandı.
20. yüzyılda yeni cerrahi tekniklerin geliştirilmesi, yeni tip iğne tutucuların geliştirilmesine yol açtı. Örneğin, Mayo-Hegar iğne tutucu 20. yüzyılın başlarında hassas dikiş prosedürleri uygulayan cerrahların ihtiyaçlarını karşılamak için geliştirilmiştir.
Günümüzde, her biri belirli bir amaç için tasarlanmış çok çeşitli iğne tutucular mevcuttur. Bazı iğne tutucular genel kullanım için tasarlanırken, diğerleri belirli cerrahi prosedürler için tasarlanmıştır.
İşte porte-aiguille tarihindeki bazı önemli olaylar:
Cerrahinin ilk günleri: Ahşap veya metalden yapılmış basit iğne tutucular kullanılmıştır.
19. yüzyıl: İğne tutucuları daha güçlü ve dayanıklı hale getirmek için çelik ve tungsten karbür gibi yeni malzemeler kullanıldı.
20. yüzyıl: Yeni cerrahi tekniklerin geliştirilmesi, yeni tip iğne tutucuların geliştirilmesine yol açar.
Günümüzde: Her biri belirli bir amaç için tasarlanmış çok çeşitli iğne tutucuları mevcuttur.
Porte-aiguille cerrahlar için önemli bir araçtır ve giderek daha karmaşık cerrahi prosedürler uygulayan cerrahların ihtiyaçlarını karşılamak için zaman içinde gelişmiştir.
