Omuz çıkığı, humerus başının (üst kol kemiğinin üst kısmı) omuz yuvasından çıkmaya zorlandığı yaygın bir yaralanmadır. Bu genellikle düşme veya sporla ilgili bir yaralanma sırasında olduğu gibi güçlü bir kuvvet veya omuzun aşırı dönmesi sonucu meydana gelir. İki ana omuz çıkığı tipi vardır: anterior (ön) ve posterior (arka), ilki daha yaygındır¹.

Klinik Özellikler

Semptomlar: Başlıca semptomlar yoğun ağrı, eklemi hareket ettirememe, görünür deformite, şişme, uyuşma ve güçsüzlüktür².

Teşhis

Omuz çıkığı teşhisi genellikle fizik muayene ve röntgen veya MR gibi görüntüleme çalışmalarının bir kombinasyonu ile konur ³.

Tedavi

Tedavinin ilk aşaması genellikle redüksiyondur; doktor humerus başını yuvasına geri itmek için omuzu manipüle eder. Bunu bir askı ile immobilizasyon takip edebilir. Ağrı ve şişlik ilaçlarla yönetilebilir. Bazı durumlarda, özellikle eşlik eden kırıklar varsa veya çıkıklar tekrarlıyorsa ameliyat gerekebilir⁴.

Rehabilitasyon: İlk iyileşmeden sonra, hareket açıklığını ve gücü geri kazanmak ve gelecekteki çıkık riskini azaltmak için fizik tedavi önemlidir⁵.

Kaynakça;

1. Zacchilli, M. A., & Owens, B. D. (2010). Epidemiology of shoulder dislocations presenting to emergency departments in the United States. The Journal of bone and joint surgery. American volume, 92(3), 542-549.
2. Gumina, S., & Postacchini, F. (1997). Anterior dislocation of the shoulder in elderly patients. Journal of Bone and Joint Surgery – Series B, 79(4), 540-543.
3. Tamaoki, M. J. S., Belloti, J. C., Lenza, M., Matsumoto, M. H., Gomes Dos Santos, J. B., & Faloppa, F. (2019). Use of Magnetic Resonance Imaging in the Evaluation of Patients with Anterior Glenohumeral Instability. Clinics, 74.
4. Handoll, H. H., & Almaiyah, M. A. (2009). Surgical versus non-surgical treatment for acute anterior shoulder dislocation. Cochrane Database of Systematic Reviews, (1).
5. Rambani, R., Hackney, R. (2014). Rehabilitation following surgical stabilization for unstable shoulder. Orthopaedic and Trauma, 28(1), 2-10.