Ledderhose hastalığı, ayak tabanındaki bağ dokusunun iyi huylu bir hastalığı olup plantar aponevrozda nodüllere ve iplikçiklere yol açar. Bu durum ağrıya ve yürüme zorluğuna neden olabilir ve elde meydana gelen Dupuytren kontraktürünün bir çeşididir.

Ledderhose hastalığı, ayak tabanında iyi huylu bağ dokusu büyümeleri ile karakterize nadir görülen bir hastalıktır. İlk olarak 1894 yılında Alman cerrah Georg Ledderhose tarafından tanımlanmıştır ve avuç içlerini (Dupuytren hastalığı) veya vücudun diğer kısımlarını da etkileyebilen bir hastalık grubu olan fibromatozlara aittir.

Belirtiler

Ledderhose hastalığının belirtileri, büyümelerin şiddetine ve konumuna bağlı olarak değişebilir. En yaygın belirtiler şunlardır:

• Ayak tabanında ağrı ve şişlik.
• Yürüme veya ayakta durma zorluğu
• Ayak tabanı derisinin altında küçük yumrular veya iplikçikler
• Ayak parmaklarında eğrilik (nadir)

Nedeni

Ledderhose hastalığının kesin nedeni bilinmemektedir, ancak riski artırabilecek bazı faktörler vardır. Bunlar arasında genetik yatkınlık, kronik alkol kullanımı, karaciğer hastalığı, diabetes mellitus ve barbitüratlar veya vemurafenib gibi bazı ilaçların kullanımı yer almaktadır. Hastalık genellikle 40 yaşın üzerindeki erkeklerde görülür.

• Genetik yatkınlık
• Yaş (hastalık çoğunlukla 40 yaşın üzerindeki kişilerde görülür)
• Cinsiyet (erkekler kadınlardan daha sık etkilenir)
• İlaç tedavisi (örn. barbitüratlar veya vemurafenib)
• Alkol bağımlılığı
• Diabetes mellitus
• Karaciğer hastalığı

Teşhis

Ledderhose hastalığı, ayak tabanının klinik muayenesi ve gerekirse ultrason veya manyetik rezonans görüntüleme (MRI) gibi görüntüleme teknikleriyle teşhis edilir. Hastalığın nükseden bir seyri vardır ve birkaç yıl sürebilir.

Tedavi

Ledderhose hastalığının tedavisi semptomların evresine ve boyutuna bağlıdır. Hafif vakalarda, ayakkabı ayarlamaları, tabanlık, fizyoterapi veya anti-enflamatuar ilaçlar gibi konservatif önlemler yeterli olabilir. İlerlemiş vakalarda veya ağrı şiddetliyse, etkilenen fasyanın çıkarılması veya fibroz perforasyonu gibi cerrahi prosedürler kullanılabilir. Ancak, nüks veya yara iyileşme bozuklukları veya sinir hasarı gibi komplikasyon riski yüksektir.

Alternatif bir tedavi yöntemi, özellikle erken evrelerde iyi sonuçlar veren yumuşak X ışınları ile ışınlamadır. Radyasyon fibroblastların büyümesini engeller ve böylece nodül ve iplikçik oluşumunu azaltır. Radyasyon ağrısızdır ve çok az yan etkisi vardır. Diğer deneysel tedaviler arasında şok dalgası tedavisi veya bağ dokusunu çözen bir enzim olan kolajenaz enjeksiyonları yer alır.

• Fizyoterapi: Ayak kaslarını germek ve güçlendirmek için yapılan egzersizler hareketliliği artırmaya ve ağrıyı hafifletmeye yardımcı olabilir.
• Ortopedik tabanlık: Özel ayakkabı tabanlıkları düğümler üzerindeki baskıyı azaltabilir ve yürümeyi kolaylaştırabilir.
• İlaç tedavisi: İbuprofen veya kortizon gibi anti-enflamatuar ilaçlar ağrı ve şişliği geçici olarak azaltabilir.
• Enjeksiyonlar: Bağ dokusunu parçalayan bir enzim olan kolajenaz enjeksiyonları bazı durumlarda yumru boyutunu azaltabilir.
• Radyasyon: Yumuşak X-ışınları ile tedavi, yumruların büyümesini engelleyebilir veya hatta tersine çevirebilir. Bu yöntem özellikle erken evrelerde etkilidir.
• Şok dalgası tedavisi: Düğümlere yüksek enerjili ses dalgalarının uygulanması kan akışını iyileştirebilir ve elastikiyetlerini artırabilir.
• Ameliyat: Topakların veya iplikçiklerin cerrahi olarak çıkarılması genellikle sadece çok büyük veya ağrılı büyümeler için endikedir. Ancak ameliyat enfeksiyon, yara izi veya sinir hasarı gibi bazı riskler taşır. Ayrıca hastalığın tekrarlama riski de yüksektir.

Prognoz

Ledderhose hastalığının prognozu hastalığın bireysel seyrine bağlıdır. Hastalık hayatı tehdit edici değildir, ancak yaşam kalitesinde önemli bir düşüşe yol açabilir. Tedavi mümkün değildir, ancak semptomlarda rahatlama sağlanabilir.