Tahmini okuma süresi: 3 dakika
  • “Makro” büyük anlamına gelir.
  • “Faj”, yabancı parçacıkları yutan ve yok eden hücre anlamına gelen “fagosit”ten kaynaklanır.
  • “Aktivasyon”, harekete geçirme veya harekete geçirme sürecini ifade eder.
  • “Sendrom” sürekli olarak bir arada ortaya çıkan bir grup semptomu ifade eder.

Makrofaj Aktivasyon Sendromu (MAS), belirli otoimmün ve otoinflamatuar durumların ciddi, potansiyel olarak yaşamı tehdit eden bir komplikasyonudur. T lenfositlerin ve makrofajların aşırı aktivasyonu ve genişlemesi ile karakterize olup, sitokin fırtınasına ve çoklu organ fonksiyon bozukluğuna yol açar.

Klinik özellikler:

Ateş: Yüksek, aralıksız ateş tipik bir sunumdur.
Sitopeniler: Bu, anemi (kırmızı kan hücrelerinin azalması), trombositopeni (trombositlerin azalması) ve lökopeni (beyaz kan hücrelerinin azalması) dahil olmak üzere kan hücrelerinin sayısında bir azalmayı içerir.
Karaciğer Disfonksiyonu: Yüksek karaciğer enzimleri ve bilirubin seviyeleri yaygındır.
Merkezi Sinir Sistemi Tutulumu: Semptomlar sinirlilik, kafa karışıklığı, nöbetler ve hatta komayı içerebilir.
Koagülopati: Yaygın intravasküler pıhtılaşma (DIC) meydana gelebilir ve anormal kan pıhtılaşmasına ve kanamaya yol açabilir.
Döküntü: Deri döküntüleri veya eritem mevcut olabilir.
Büyümüş Dalak ve Karaciğer: Hepatosplenomegali olarak bilinir.
Yüksek Trigliseritler ve Ferritin: Bunların kandaki yüksek seviyeleri MAS’ın yaygın belirteçleridir.

Nedenleri ve İlişkileri:

MAS genellikle sistemik jüvenil idiyopatik artrit (sJIA) ile ilişkilidir ancak diğer romatizmal hastalıklar, enfeksiyonlar, maligniteler ve bazı ilaçlarla da ortaya çıkabilir.

Patofizyoloji:

MAS’ın kesin nedeni tam olarak anlaşılamamıştır ancak anormal bir bağışıklık tepkisi içerdiğine inanılmaktadır. Tetikleyici bir olay, T hücrelerinin ve makrofajların aşırı aktivasyonuna neden olur ve bunlar daha sonra yüksek düzeyde inflamatuar sitokinler üreterek yaygın inflamasyona ve doku hasarına yol açar.

Teşhis:

MAS’ın semptomları altta yatan hastalık ve diğer durumların semptomlarıyla örtüştüğü için teşhis edilmesi zor olabilir. Tanı için klinik tablo, laboratuvar bulguları (yüksek ferritin gibi) ve kemik iliği analizinin (artmış sayıda aktif makrofaj gösterebilen) bir kombinasyonu kullanılır.

Tedavi:

Hızlı müdahale çok önemli. Tedavi genellikle yüksek dozda kortikosteroidleri, bağışıklık sistemini baskılayan ilaçları ve spesifik sitokinleri hedef alan ilaçları (interlökin-1’i hedefleyen bir ilaç olan anakinra gibi) içerir. Ağır vakalarda siklosporin veya etoposid gibi kemoterapi ajanları kullanılabilir.

MAS, otoimmün ve otoinflamatuar durumları karmaşıklaştırabilen ciddi ve potansiyel olarak ölümcül bir sendromdur. Erken tanı ve müdahale, sonuçların iyileştirilmesi açısından hayati öneme sahiptir.

Tarih

Makrofaj aktivasyon sendromu (MAS), vücudun bağışıklık sistemi bir enfeksiyona veya başka bir tetikleyiciye aşırı tepki verdiğinde ortaya çıkan nadir ve yaşamı tehdit eden bir durumdur. Bu aşırı reaksiyon, bağışıklık sisteminin enfeksiyonla savaşmaya yardımcı olan beyaz kan hücreleri olan çok sayıda aktif makrofajı serbest bırakmasına neden olur. Ancak MAS’ta aktive makrofajlar sağlıklı dokuya saldırarak iltihaplanma ve hasara neden olur.

MAS ilk olarak 1970’lerin başında akut lenfoblastik lösemili (ALL) çocuklarda tanımlandı. Daha sonra MAS’ın aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli başka rahatsızlıklara sahip yetişkinlerde de ortaya çıkabileceği anlaşıldı:

  • Katı tümörler
  • Hematolojik maligniteler
  • Otoimmün hastalıklar
  • Enfeksiyonlar
  • Graft-versus-host hastalığı
  • İdiyopatik (nedeni bilinmeyen)

MAS’ın kesin nedeni bilinmemekle birlikte, bir enfeksiyon veya bağışıklık sistemini harekete geçiren başka bir stres etkeni tarafından tetiklendiği düşünülmektedir. Bazı durumlarda MAS’a genetik bir mutasyon neden olabilir.

MAS, derhal tedavi edilmezse ölümcül olabilecek ciddi bir durumdur. MAS semptomları altta yatan nedene bağlı olarak değişir, ancak şunları içerebilir:

  • Ateş
  • Döküntü
  • Düşük kan basıncı
  • Organ yetmezliği
  • Kanama
  • Şok

MAS tanısı hastanın semptomlarına ve tıbbi geçmişine dayanmaktadır. Aktif makrofajların ve diğer inflamasyon belirteçlerinin düzeylerini ölçmek için kan testleri yapılabilir. Teşhisi doğrulamak için etkilenen dokudan biyopsi de yapılabilir.

MAS’ın spesifik bir tedavisi yoktur ancak tedavinin amacı inflamasyonu kontrol altına almak ve organ hasarını önlemektir. Tedavi şunları içerebilir:

  • Kortikosteroidler ve siklosporin gibi bağışıklık sistemini baskılayan ilaçlar
  • Antikor içeren bir kan ürünü olan IVIG (intravenöz immünoglobulin)
  • Plazmaferez, plazmanın kandan uzaklaştırılıp yerine taze plazma konulmasını sağlayan bir prosedürdür.
  • Sıvı, elektrolit ve oksijen gibi destekleyici bakım

MAS’ın prognozu altta yatan nedene ve durumun ciddiyetine bağlı olarak değişir. Hızlı ve agresif tedaviyle MAS’lı hastaların çoğu tamamen iyileşebilir. Ancak bazı hastalarda organ hasarı gibi uzun vadeli komplikasyonlar gelişebilir.

Makrofaj aktivasyon sendromunun tarihindeki önemli kilometre taşlarından bazıları şunlardır:

  • 1970’lerin başı: İlk kez ALL’li çocuklarda tanımlandı.
  • 1980’ler: Katı tümörlerin ve diğer durumların daha yaygın bir komplikasyonu olarak kabul edildi.
  • 1990’lar: IVIG ve plazmaferez gibi yeni tedavilerin geliştirilmesi.
  • 2000’ler: MAS’ın altında yatan mekanizmalara ilişkin anlayışın artması.
  • 2010’lar: MAS için potansiyel tedavilere yönelik yeni araştırmaların geliştirilmesi.

Kaynak:

  1. Ravelli, A., Minoia, F., Davì, S., Horne, A., Bovis, F., Pistorio, A., … & de Benedetti, F. (2016). 2016 Classification criteria for macrophage activation syndrome complicating systemic juvenile idiopathic arthritis: A European League Against Rheumatism/American College of Rheumatology/Paediatric Rheumatology International Trials Organisation Collaborative Initiative. Annals of the Rheumatic Diseases, 75(3), 481-489.
  2. Cifaldi, L., Prencipe, G., Caiello, I., Bracaglia, C., Locatelli, F., De Benedetti, F., & Strippoli, R. (2016). Inhibition of natural killer cell cytotoxicity by interleukin‐6: implications for the pathogenesis of macrophage activation syndrome. Arthritis & Rheumatology, 68(11), 3037-3046.
Facebook Yorumları