Daha önce Enterobacter aerogenes olarak bilinen Klebsiella aerogenes, çevrede yaygın olarak bulunan ve aynı zamanda insan bağırsağında da bulunabilen Gram negatif, çubuk şeklinde bir bakteridir. Enterobacteriaceae familyasının bir üyesidir.
“Klebsiella”, adını Alman bakteriyolog Edwin Klebs’ten alıyor ve “aerogenes”, metabolizma sırasında gaz üretme yeteneğini ifade ediyor. Yıllar geçtikçe bu bakterinin taksonomisi ve isimlendirilmesi değişikliklere uğradı. Enterobacter cinsi Klebsiella cinsinden DNA akrabalığına dayanarak ayrılmıştır. Klebsiella aerogenes, genotipik ve fenotipik verilere dayanarak tekrar Klebsiella cinsi olarak yeniden sınıflandırılmadan önce daha önce Enterobacter aerogenes olarak sınıflandırılıyordu.
İçindekiler
Klinik Önem:
Klebsiella aerogenes fırsatçıdır, bu da özellikle bağışıklık sistemi zayıf olan kişilerde enfeksiyonlara neden olabileceği anlamına gelir. Bakteri, bakteriyemi, zatürre, idrar yolu enfeksiyonları ve daha fazlası gibi hastane kaynaklı çeşitli enfeksiyonların nedeni olabilir. K. aerogenes ile ilgili en büyük endişe, kendi türündeki diğer bakteriler gibi antibiyotik direncidir. Birden fazla ilaca dirençli suşların belirlenmesi tedavi seçeneklerini karmaşık hale getiriyor.
Teşhis
Klebsiella aerogenes’in neden olduğu bir enfeksiyonun teşhisi, genellikle enfeksiyondan şüphelenilen bölgeden örneklerin toplanmasıyla başlayan birkaç adımı içerir. İşte ayrıntılı bir genel bakış:
Örnek Toplama: Şüphelenilen enfeksiyon bölgesine bağlı olarak aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli örnekler toplanabilir:
- Kan (bakteremi veya septisemi için)
- İdrar (idrar yolu enfeksiyonları için)
- Balgam veya bronkoalveolar lavaj (pnömoni için)
- Yara sürüntüleri veya irin (cilt ve yumuşak doku enfeksiyonları için)
- Beyin omurilik sıvısı (menenjit için)
Örneğin Kültürlenmesi: Toplanan örnek, Klebsiella aerogenes’in büyümesini kolaylaştıran spesifik ortamda kültürlenir. Kullanılan yaygın besiyerlerinden biri, Klebsiella türlerinin laktoz fermantasyonu nedeniyle pembe koloniler ürettiği MacConkey agardır.
Biyokimyasal Testler: Bakteri kolonileri elde edildikten sonra bakterinin tanımlanması için çeşitli biyokimyasal testler yapılabilir. Bazı yaygın testler şunları içerir:
- Üçlü Şeker Demiri (TSI) testi
- İndol üretim testi
- Sitrat kullanım testi
- Üreaz testi
Antibiyotik Duyarlılık Testi (AST): Bakterinin kimliği doğrulandıktan sonra hangi antibiyotiğe duyarlı olduğunun test edilmesi çok önemlidir. Bu, özellikle antibiyotiğe dirençli Klebsiella aerogenes suşlarındaki artış göz önüne alındığında, tedavi için doğru antibiyotiğin seçilmesine yardımcı olur.
Moleküler Yöntemler: Modern teşhisler, özellikle atipik biyokimyasal reaksiyonlara sahip olabilecek suşlarda hızlı ve kesin tanımlama için PCR (polimeraz zincir reaksiyonu) ve tam genom dizilimi gibi moleküler yöntemleri de içerir.
Matris Destekli Lazer Desorpsiyon/İyonizasyon-Uçuş Kütle Spektrometresi Süresi (MALDI-TOF MS): Bu, bakteriyel tanımlama için kullanılan daha yeni bir yöntemdir. Bakterilerin protein profilini analiz eder ve bakteri türlerini hızlı bir şekilde tanımlamak için bunu bir veri tabanındaki bilinen profillerle karşılaştırır.
Kan Testleri: Sistemik bir enfeksiyon veya sepsis bağlamında, tam kan sayımı (CBC) ve C-reaktif protein (CRP) ve prokalsitonin gibi diğer inflamatuar belirteçler değerlendirilebilir, ancak bunlar enfeksiyonun spesifik olmayan göstergeleridir.
Mikrobiyolojik özellikleri
Daha önce Enterobacter aerogenes olarak bilinen Klebsiella aerogenes, çeşitli ayırt edici mikrobiyolojik özelliklere sahip bir bakteridir.
Gram Boyama: Klebsiella aerogenes Gram negatif bir bakteridir. Bu, Gram boyama işlemine tabi tutulduğunda karşıt boyayı (genellikle pembe veya kırmızı renkte) muhafaza ettiği ve birincil mor lekeyi muhafaza etmediği anlamına gelir.
Hücre Morfolojisi: Basil (çubuk şeklinde) bir bakteridir.
Kapsül: Klebsiella cinsinin diğer üyeleri gibi, K. aerogenes de bakteriyi fagositozdan koruyarak virülansına katkıda bulunan bir polisakkarit kapsül üretebilir.
Hareketlilik: Hareketsiz olan Klebsiella pneumoniae’nin aksine, Klebsiella aerogenes peritrik flagellanın varlığı nedeniyle genellikle hareketlidir.
Oksijen Gereksinimi: K. aerogenes fakültatif anaerobiktir, yani hem oksijenin varlığında hem de yokluğunda gelişebilir. Ancak oksijen varlığında en iyi şekilde büyür.
Biyokimyasal Özellikler:
Laktoz Fermentörü: MacConkey agarda laktoz fermantasyonu nedeniyle pembe koloniler oluşturur.
İndol Negatif: Triptofandan indol üretmez.
Sitrat Pozitif: Sitratı tek karbon kaynağı olarak kullanır.
Üreaz Değişkeni: Bazı suşlar üreaz üretebilirken bazıları üretemez.
Endotoksin Üretimi: Gram negatif bir bakteri olan K. aerogenes’in dış zarı, endotoksin görevi görebilen lipopolisakkarit (LPS) içerir. Bu, konakçılarda güçlü bir inflamatuar yanıtı uyarabilir.
Antibiyotik Direnci: K. aerogenes, antibiyotik direnci kazanma yeteneği nedeniyle klinik açıdan endişe vericidir. Geniş spektrumlu β-laktamazlar (ESBL’ler) ve karbapenemazlar, yani çok çeşitli antibiyotiklere direnç kazandıran enzimlere sahip olabilir.
Çevre: Yaygın olarak su, toprak ve bitkiler dahil olmak üzere çevrede bulunur. Ayrıca insan ve hayvan bağırsaklarında hastalığa neden olmadan kolonileşebilir ancak vücudun diğer bölgelerine eriştiğinde patojenik hale gelir.
Kaynak:
- Hoffmann, H., & Roggenkamp, A. (2003). Population genetics of the nomenspecies Enterobacter cloacae. Applied and Environmental Microbiology, 69(9), 5306-5318.
- Sanders, W. E., & Sanders, C. C. (1997). Enterobacter spp.: pathogens poised to flourish at the turn of the century. Clinical Microbiology Reviews, 10(2), 220-241.
- Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI). (2018). Performance standards for antimicrobial susceptibility testing. CLSI supplement M100. Clinical and Laboratory Standards Institute.
- Seng, P., Drancourt, M., Gouriet, F., La Scola, B., Fournier, P. E., Rolain, J. M., & Raoult, D. (2009). Ongoing revolution in bacteriology: routine identification of bacteria by matrix-assisted laser desorption ionization time-of-flight mass spectrometry. Clinical Infectious Diseases, 49(4), 543-551.
- Mezzatesta, M. L., Gona, F., & Stefani, S. (2012). Enterobacter cloacae complex: clinical impact and emerging antibiotic resistance. Future Microbiology, 7(7), 887-902.
- Paterson, D. L., & Bonomo, R. A. (2005). Extended-spectrum β-lactamases: a clinical update. Clinical Microbiology Reviews, 18(4), 657-686.
