Kalp yetmezliği, kalbin vücudun ihtiyaçlarını karşılayacak kadar kan pompalayamamasıyla karakterize tıbbi bir durumdur. Dünya Sağlık Örgütü (WHO) bu durumu, kalbin ventriküllerinde etkili çalışma yeteneğini engelleyen bir işlev bozukluğu olarak tanımlıyor. Bu makale boyunca, bu kritik sağlık sorununu tanımlamaya yardımcı olan teşhis yöntemlerini ve klinik belirteçleri inceleyeceğiz.

Tanısı

Anamnez

Kalp yetmezliğini teşhis etmenin ilk adımı kapsamlı bir tıbbi öykü (anamnez) almayı içerir. Bu, sağlık hizmeti sağlayıcılarının hastanın semptomları ve geçmiş sağlık koşulları hakkında bağlamsal bir anlayış kazanmasına yardımcı olur.

Kalp krizi

Daha önce geçirilmiş bir kalp krizi öyküsü özellikle önemlidir, çünkü doğrudan ventriküler fonksiyon bozukluğuna katkıda bulunabilir ve kalp yetmezliğine yol açabilir.

Fiziksel Muayene

Tıp doktoru daha sonra fizik muayene ile devam eder, şişlik gibi belirtileri kontrol eder ve işlevselliği değerlendirmek için kalp ve akciğer seslerini dinler.

Görüntüleme çalışmaları

X-ışınları ve MRI gibi görüntüleme çalışmaları, kalbin yapısal yönlerine ilişkin önemli bilgiler sağlar ve diğer koşulların dışlanmasına yardımcı olur.

Ekokardiyogram Bulguları

Anahtar teşhis araçlarından biri, kalbin ventriküler duvarlarının hareketini değerlendirmek için kullanılan ekokardiyogramdır. Bu bölgedeki anormallikler kalp yetmezliğinin göstergesi olabilir.

Elektrokardiyogram (EKG)

Belirli bir EKG paterni (yani V1-V4 derivasyonlarında Q dalgasının olmaması) kalp yetmezliği ile ilgili bir soruna işaret edebilir.

Laboratuvar testleri

Kan testleri ve diğer laboratuvar incelemeleri de kandaki belirli belirteçlerin anormal düzeylerini ortaya çıkararak tanıyı destekleyebilir.

Klinik Uygulamalar

Zamanında Teşhisin Önemi

Kalp yetmezliğini doğru ve hızlı bir şekilde teşhis etmek çok önemlidir, çünkü bunu yapmamak ciddi, yaşamı tehdit eden komplikasyonlara yol açabilir. Kalp yetmezliğinin önemli bir yönü, kalbin normal diyastolik ventrikül sonu basıncında gerekli kalp debisini sağlayamamasıdır. Tedavi edilmediği takdirde bu durum, vücut dokularına yetersiz oksijen sağlanması da dahil olmak üzere, zayıflık, nefes darlığı ve ödem gibi semptomlara yol açan bir dizi olumsuz olayla sonuçlanabilir.

Türler ve Nedenler

Kalp yetmezliği, her biri farklı derecelerde miyokardiyal fonksiyon bozukluğuna sahip olan hem kronik hem de akut formlarda ortaya çıkabilir. Bu klinik sendromun etiyolojisi, koroner arter hastalığı ve hipertansiyondan, kalp kapak hastalıklarına ve kardiyomiyopatilere kadar çeşitlilik göstermektedir.

Klinik bulgular

Kalp yetmezliğinin klinik sonuçları geniş kapsamlıdır. Özellikle hastalar akciğerlerde, vücutta ve portal dolaşımda karşı basınç yaşayabilir, bu da halsizlik ve nefes darlığı gibi zayıflatıcı semptomlara neden olabilir. Sıvı tutulumu aynı zamanda ödem olarak da ortaya çıkabilir ve hastanın durumunu daha da karmaşık hale getirebilir.

Tedavi seçenekleri

Altta yatan nedene bağlı olarak kalp yetmezliğinin tedavisi çok yönlü olabilir:

  1. Yaşam Tarzı Değişiklikleri: Diyetin değiştirilmesi, düzenli egzersiz ve kilo kontrolü sıklıkla tavsiye edilir.
  2. Farmakoterapi: ACE inhibitörleri, beta blokerler ve diüretikler gibi ilaçlar genellikle reçete edilir.
  3. Kalp Pili İmplantasyonu: Elektriksel iletim sorunu olan durumlarda kalp pili gerekebilir.
  4. Cerrahi Müdahaleler: Cerrahi seçenekler, ciddi vakalarda kalp kapak ameliyatı veya kalp naklini içerebilir.

Tarih

Kalp yetmezliğinin geçmişi çok eskilere kadar uzanabilmektedir. Kalp yetmezliğinin tanımlarını eski Mısırlı, Yunanlı ve Hintli doktorların yazılarında bulabilirsiniz. Ancak bilim adamlarının kalp yetmezliğinin altında yatan nedenleri 19. yüzyıla kadar anlamaya başlamaları mümkün olmadı.

1826’da İngiliz doktor William Withering, “Yüksükotu ve Bazı Tıbbi Kullanımlarının Hesabı” adlı kitabını yayınladı. Bu kitapta Withering, yüksük otu bitkisinin kalp yetmezliğini tedavi etmek için nasıl kullanılabileceğini anlattı. Yüksük otu bitkisi, günümüzde hala kalp yetmezliğini tedavi etmek için kullanılan digitalis adı verilen bir bileşik içerir.

1856’da Alman doktor Rudolf Virchow “Hücresel Patoloji” kitabını yayınladı. Bu kitapta Virchow, hastalıkların hücrelerdeki değişikliklerden nasıl kaynaklanabileceğini anlattı. Ayrıca kalp kası hasarının kalp yetmezliğine neden olabileceğini de anlattı.

  1. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında bilim insanları kalp yetmezliğinin nedenlerini ve tedavisini anlamada önemli ilerlemeler kaydetti. Kalp yetmezliğini teşhis etmek için elektrokardiyogram (EKG) ve göğüs röntgeni gibi yeni yöntemler geliştirdiler. Ayrıca kalp yetmezliği için diüretikler ve vazodilatörler gibi yeni tedaviler de geliştirdiler.
  2. yüzyılın ortalarında bilim insanları kalp yetmezliğine yönelik yeni cerrahi tedaviler geliştirmeye başladı. 1967 yılında ilk kalp nakli gerçekleştirildi. 1970’li yıllarda ilk koroner arter bypass greftleri (KABG’ler) gerçekleştirildi. CABG’ler artık kalp yetmezliği olan hastalar için en yaygın kalp ameliyatı türüdür.
  3. yüzyılın sonlarında ve 21. yüzyılın başlarında bilim insanları kalp yetmezliğinin nedenlerini ve tedavisini anlama konusunda ilerleme kaydetmeye devam etti. Anjiyotensin dönüştürücü enzim (ACE) inhibitörleri ve beta blokerler gibi kalp yetmezliğine yönelik yeni ilaçlar geliştirdiler. Ayrıca kalp yetmezliğine yönelik ventriküler destek cihazları (VAD’ler) gibi yeni cihazlar da geliştirdiler.

Günümüzde kalp yetmezliği hâlâ ciddi ve yaşamı tehdit eden bir durumdur. Ancak araştırma ve tedavideki ilerlemeler sayesinde kalp yetmezliği olan pek çok kişi artık uzun ve üretken yaşamlar yaşayabiliyor.

İşte kalp yetmezliği tarihindeki önemli kilometre taşlarından bazıları:

  • 1826: William Withering, yüksük otu bitkisinin kalp yetmezliğini tedavi etmek için nasıl kullanılabileceğini anlatan “An Account of the Foxglove and Some of Medical Uses” adlı kitabını yayınladı.
  • 1856: Rudolf Virchow, hastalıkların hücrelerdeki değişikliklerden kaynaklanabileceğini ve kalp kası hasarının kalp yetmezliğine nasıl neden olabileceğini anlatan “Hücresel Patoloji” kitabını yayınladı.
    1. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başları: Bilim adamları, kalp yetmezliğini teşhis etmek için EKG ve göğüs röntgeni gibi yeni yöntemler ve diüretikler ve vazodilatörler gibi kalp yetmezliği için yeni tedaviler geliştirdiler.
    1. yüzyılın ortaları: Bilim adamları kalp yetmezliği için kalp nakli ve KABG gibi yeni cerrahi tedaviler geliştirmeye başladı.
    1. yüzyılın sonu ve 21. yüzyılın başı: Bilim adamları, kalp yetmezliği için ACE inhibitörleri ve beta blokerler gibi yeni ilaçlar ve VAD’ler gibi kalp yetmezliği için yeni cihazlar geliştiriyor.

Klinik

Belirtiler

  • Kalp yetmezliğinin semptomları çeşitlidir. Bunlar şunları içerir:
  • Dispne (egzersiz, dinlenme dispnesi, ortopne, paroksismal noktürnal dispne);
    • Geceleyin öksürmenin artması.
  • Yorgunluk, efordan sonra yetersiz tükenme, halsizlik, uyuşukluk
  • Sıvı tutulması (bacaklarda veya karında şişlik, kilo alma), noktüri
  • Özellikle geceleri kuru öksürük (‘kalp öksürüğü’)
  • Baş dönmesi, çarpıntı, senkop
  • İştahsızlık, bulantı, şişkinlik, meteorizm, kabızlık, karın ağrısı vb. Kilo kaybı, hafıza bozukluğu, kafa karışıklığı, bilişsel bozukluk
  • Sıcak basmaları, terleme, gece terlemeleri
  • Etkilenenler, solunum güçlüğü nedeniyle genellikle yüksek baş pozisyonunda uyurlar.

Akademik Referanslar

  1. Ponikowski, P., Anker, S. D., AlHabib, K. F., Cowie, M. R., Force, T. L., Hu, S., … & Filippatos, G. (2014). Heart failure: preventing disease and death worldwide. ESC Heart Failure, 1(1), 4-25.
  2. Yancy, C. W., Jessup, M., Bozkurt, B., Butler, J., Casey, D. E., Colvin, M. M., … & Westlake, C. (2017). 2017 ACC/AHA/HFSA Focused Update of the 2013 ACCF/AHA Guideline for the Management of Heart Failure: A Report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Clinical Practice Guidelines and the Heart Failure Society of America. Circulation, 136(6), e137-e161.
  3. McMurray, J. J., Packer, M., & Desai, A. S. (2014). Angiotensin–Neprilysin Inhibition versus Enalapril in Heart Failure. New England Journal of Medicine, 371(11), 993–1004.
  4. Yancy, C. W., Jessup, M., & Bozkurt, B. (2017). 2017 ACC/AHA/HFSA Focused Update of the 2013 ACCF/AHA Guideline for the Management of Heart Failure. Circulation, 136(6), e137-e161.
%d