Elektronurografi, elektrotlar tarafından yapay olarak uyarılan bir sinirin sinir iletim hızını ölçen bir nörofizyoloji inceleme yöntemidir (‘derivasyon’). Yöntem, sinirin iletim bozukluğu olup olmadığını belirlemek için kullanılabilir. Bulgunun kendisine elektronörogram denir. (Bkz; Elektro–nöro–grafi)
Yöntem
Temel Bilgiler
Elektronurografi duyusal ve motor sinirler üzerinde yapılabilir. Motor sinirlerle sinir, seyrinde iki veya daha fazla farklı noktada uyarılır ve ortaya çıkan kas aktivitesi kaydedilir. Tetiklenen yanıtın genliği ve gecikmesi (örneğin, F-dalgası gecikmesi) tanısal ilgi konusudur.
- Hassas sinirler durumunda, sinir bir noktada uyarılır ve kümülatif aksiyon potansiyeli, seyrinde ikinci bir pozisyonda kaydedilir. Bu ölçüm noktası, stimülasyon bölgesine yakın veya uzak olabilir.
- İlk durumda, ortodromik sinir iletim hızı (yani sinir yönünde),
- ikinci durumda antidromik sinir iletim hızı (yani sinirin yönüne karşı) ölçülür.
- Motor sinirler: genlik ve gecikme
- Duyusal sinirler: kümülatif aksiyon potansiyeli
Elektromiyografide olduğu gibi, bir elektronörogramı kaydetmenin iki farklı yöntemi vardır:
- Yüzey ENG: Bu yöntem, yapıştırılmış elektrotlarla (örneğin deri yüzeyinde) gerçekleştirilir.
- İğne ENG: Bu yöntemde elektrot görevi gören küçük iğneler sinirin hemen yanına batırılır.
Testin amacı
Bir elektronörogram, esas olarak, örneğin sinir yaralanmaları veya polinöropatiler durumunda periferik impuls iletim bozukluklarını teşhis etmek için kullanılır. Hasarın boyutu, bireysel sinirlerin hedeflenen muayenesi ile belirlenebilir.
