Disseminated Intravascular Coagulation (DIC)

Yaygın damariçi pıhtılaşma; pıhtılaşmanın geniş çapta aktivasyonu ile meydana gelen ve küçük-orta çaplı damarlarda trombotik tıkanmalarla karakterize ciddi bir klinik sendrom/semptomdur. Bu tablo hemodinamik ve metabolik bozukluklar neticesinde ortaya çıkar ve organlara kan iletiminde aksamaya ve çoklu organ yetmezliğine sebep olur.

 

Sekonder hemostazis ve pıhtılaşma kaskadı.

Yaygın damar içi pıhtılaşma (DIC), küçük kan damarlarında anormal kan pıhtısı oluşumu ve ardından aşırı kanamaya yol açabilen pıhtılaşma faktörlerinin tükenmesi ile karakterize karmaşık bir tıbbi durumdur. Aşağıdaki bölümler klinik semptomlar, tanı, sınıflandırma, tedavi, prognoz ve önleyici tedbirler dahil olmak üzere DIC’ye kapsamlı bir genel bakış sağlayacaktır.

Klinik Belirtiler:

DIC semptomları altta yatan nedene ve durumun evresine bağlı olarak değişebilir. Yaygın semptomlar şunları içerir:

• Kanama: Hastalar yaralardan, cerrahi bölgelerden, intravenöz hatlardan ve hatta diş etlerinden, burundan ve diğer vücut deliklerinden kendiliğinden kontrolsüz kanama yaşayabilir.
• Peteşi: Bunlar deri altındaki kanamanın neden olduğu küçük, iğne ucu kadar kırmızı veya mor lekelerdir.
• Purpura: Deri altında daha büyük kanama lekeleri de gelişebilir.
• Hematomlar: Kan damarlarının dışında şişme veya kan toplanması meydana gelebilir.
• Organ fonksiyon bozukluğu: Kan damarlarını tıkayan kan pıhtıları nedeniyle hastalar böbrek, karaciğer veya solunum yetmezliği gibi organ hasarı veya yetmezliği yaşayabilir.

Teşhis:

DIC tanısı laboratuvar testleri ve klinik değerlendirmenin bir kombinasyonunu içerir. Temel tanı testleri şunları içerir:

• Trombosit sayısı: Düşük trombosit sayısı DIC’nin göstergesidir.
• D-dimer konsantrasyonu: Yüksek D-dimer seviyeleri pıhtılaşma aktivitesinin arttığını gösterir.
• Fibrinojen konsantrasyonu: Azalmış fibrinojen seviyeleri pıhtılaşma faktörü tükenmesine işaret eder.
• Pıhtılaşma süreleri: Uzamış protrombin zamanı (PT) ve aktive parsiyel tromboplastin zamanı (aPTT) pıhtılaşma yeteneğinin bozulduğunu gösterir.

Sınıflandırma:

DIC iki tip olarak sınıflandırılabilir:

• Akut DIC: Hızlı pıhtılaşma başlangıcı ve ardından şiddetli kanama, genellikle şiddetli enfeksiyonlar, travma veya obstetrik komplikasyonlarla ilgilidir.
• Kronik DIC: Daha yavaş, daha sinsi bir başlangıç, genellikle malignitelerle ilişkilidir ve hastalar uzun bir süre boyunca hem pıhtılaşma hem de kanama belirtileri gösterebilir.

Tedavi:

DIC tedavisi öncelikle altta yatan nedeni ele almaya ve semptomları yönetmeye odaklanır. Yaygın müdahaleler şunları içerir:

Altta yatan durumun tedavi edilmesi: Bu, enfeksiyonlar için antibiyotik, maligniteler için kemoterapi veya diğer nedenler için destekleyici bakımı içerebilir.
Kan ürünü transfüzyonları: Trombositler, taze donmuş plazma veya kriyopresipitat, tükenen pıhtılaşma faktörlerini ve trombositleri yenilemek için uygulanabilir.
Antikoagülan tedavi: Bazı durumlarda, yeni kan pıhtılarının oluşumunu sınırlamak için heparin kullanılabilir.
Destekleyici bakım: Kan basıncını ve organ fonksiyonlarını korumak için oksijen tedavisi, intravenöz sıvılar veya vazopressör ilaçlar kullanılabilir.

Prognoz:

DIC için prognoz altta yatan nedene, durumun ciddiyetine ve hastanın genel sağlık durumuna bağlıdır. Ölüm oranları değişkenlik göstermekte olup, şiddetli enfeksiyon veya kanser vakalarında daha yüksek oranlar gözlenmektedir. Erken tanı ve müdahale sonuçları iyileştirebilir.

Önleyici Tedbirler:

DIC’nin önlenmesi, öncelikle bir bireyi DIC gelişimine yatkın hale getirebilecek altta yatan koşulların zamanında tanımlanmasını ve tedavi edilmesini içerir. Buna aşağıdakiler dahildir:

Enfeksiyonların hızlı tedavisi: Şiddetli enfeksiyonlar için erken ve agresif antibiyotik tedavisi DIC gelişimini önlemeye yardımcı olabilir.
Yüksek riskli hastaların izlenmesi: Kanser, ağır travma veya obstetrik komplikasyonları olan hastalar DIC belirtileri açısından yakından izlenmelidir.
Profilaktik antikoagülasyon: Bazı yüksek riskli durumlarda, pıhtı oluşumu riskini azaltmak için önleyici antikoagülan tedavi düşünülebilir.
Sonuç olarak, dissemine intravasküler koagülasyon hızlı tanı gerektiren karmaşık ve ciddi bir tıbbi durumdur