Cerrahi düğümleme tipleri

Cerrahi düğümleme, yaraları veya kesikleri kapatmak ve kan damarlarını bağlamak için dikişlerin sabitlenmesinde kullanılan, ameliyatta kritik bir beceridir. Her birinin kendine özgü uygulamaları, güçlü yönleri ve sınırlamaları olan çeşitli genel cerrahi düğümleme teknikleri vardır. Bu teknikleri anlamak, cerrahların güvenli ve güvenilir dikiş atmasını sağlaması açısından önemlidir.

Tek Elle Düğümler (Tek Elle Bağlar):

• Tek elle, genellikle baskın el kullanılarak gerçekleştirilir.
• İki elle erişimin zor olduğu dar veya derin cerrahi alanlarda kullanışlıdır.
• Ustalaşmak önemli pratik gerektirir.

İki Elli Düğümler:

• Düğümü bağlamak için iki elinizi kullanmayı içerir.
• Daha fazla kontrol ve hassasiyet sağlar.
• Genellikle dış dikişler için veya erişilebilirliğin sorun olmadığı durumlarda kullanılır.

Alet Bağlantısı (Alet Düğümü):

• Düğümün bağlanmasına yardımcı olmak için iğne tutucu gibi bir cerrahi alet kullanır.
• Manuel bağlamanın mümkün olmadığı derin cerrahi alanlar için gereklidir.
• Kısıtlı alanlarda hassasiyet ve kontrol sunar.

Cerrahın Düğümü (Ekstra Atışlı Resif Düğümü):

• Standart kare veya resif düğümünün bir modifikasyonu.
• Ekstra atış (ilk çift sarma) ek güvenlik sağlar ve özellikle kaygan dokularda kaymayı önler.
• Dokuları bir arada tutmak için başlangıç geriliminin gerekli olduğu durumlarda kullanılır.

Kare Düğüm (Resif Düğümü):

• Karşılıklı iki basit düğümden oluşur.
• Daha az güvenli olan büyükanne düğümüne dönüşmesini önlemek için doğru şekilde bağlanması gerekir.
• Yüksek gerilim gerektirmeyen dokular için kullanılır.

Kayma Düğümleri:

• Kolayca sıkılacak veya gevşetilecek şekilde tasarlanmıştır.
• Düğümü tamamlamadan önce geçici gerginlik ayarının gerekli olduğu durumlarda kullanışlıdır.

Kaymaz Düğümler:

• Bu düğümler bağlandıktan sonra konumlarını ve gerginliklerini korurlar.
• Tutarlı gerilimin gerekli olduğu durumlarda tercih edilir.

Fırlat (Sarma):

Bir aletin veya kendisinin etrafındaki tek bir dikiş materyali halkasını ifade eder.
Bir düğümü sabitlemek için genellikle birden fazla atış kullanılır.

Albertina düğümü

Genellikle basitçe “Albertina düğümü” olarak anılan Albertina von Gall düğümü, özel bir cerrahi düğüm türüdür. Cerrahi düğümler, dikişleri sabitlemek ve iyileşirken dokunun güvenilir bir şekilde bir arada tutulmasını sağlamak için kullanılan, ameliyatın temel bir yönüdür. Her birinin kendine özgü avantajları ve uygulamaları olan çeşitli cerrahi düğüm türleri olsa da Albertina düğümünün kendine has özellikleri vardır.

Albertina Düğümünün Özellikleri:
Güvenlik: Albertina düğümü güvenliğiyle bilinir ve diğer bazı düğüm türlerine kıyasla kayma olasılığı daha düşüktür.

Sıkılık: Sıkıca bağlanabilir; bu, dikişin dokuyu etkili bir şekilde yerinde tutmasını sağlamak açısından kritik öneme sahiptir.

Teknik: Teknik, gerginlik altında tutunacak bir düğüm oluşturmak için dikiş materyalini ilmeklemenin ve geçirmenin belirli yollarını içerir.

Uygulama: Bu düğüm genellikle güvenli bir düğümün gerekli olduğu durumlarda, örneğin ek bir ameliyat olmadan düğüme tekrar erişilemeyen iç dikişlerde kullanılır.

Düğüm Seçimini Etkileyen Faktörler:

• Doku Tipi: Bazı dokular, doğaları veya konumları nedeniyle daha sağlam düğümlere ihtiyaç duyar.
• Dikiş Malzemesi: Dikiş türü (emilebilen veya emilemeyen, monofilament veya multifilament) düğüm seçimini etkiler.
• Cerrahın Tercihi ve Becerisi: Cerrahlar genellikle eğitimlerine ve deneyimlerine dayanarak bir tercih geliştirirler.
• Cerrahi Bağlam: Spesifik cerrahi prosedür ve cerrahi bölgenin erişilebilirliği düğüm seçiminde rol oynar.

Tarih

Cerrahi düğümleme ameliyathanede yaraların güvenli bir şekilde kapatılmasını ve dokuların uygun şekilde bağlanmasını sağlayan önemli bir beceridir. Tarih boyunca cerrahlar, her biri spesifik cerrahi prosedürlere göre uyarlanmış çeşitli düğümleme tekniklerini geliştirmiş ve geliştirmişlerdir.

Erken Teknikler ve Yenilikler

Cerrahi düğümlemeye ilişkin belgelenmiş en eski referanslar, hiyerogliflerde keten dikişler kullanılarak yaranın kapatıldığını gösteren tasvirlerin bulunduğu eski Mısır’a kadar uzanır. Yüzyıllar boyunca cerrahlar dikiş oluşturmak için hayvan bağırsağı, ipek ve pamuk gibi çeşitli malzemelerle deneyler yaptı.

Orta Çağ’da İranlı cerrah Albucasis, ameliyat sırasında kanamayı kontrol etmek için bağ veya bağ kullanma kavramını ortaya attı. “Cerrah düğümü” ve “sekiz şeklinde düğüm” dahil olmak üzere çeşitli düğümleme tekniklerini anlattı.

19. yüzyıl, steril katgüt gibi yeni malzemelerin geliştirilmesi ve cerrahi prosedürlerdeki ilerlemelerin etkisiyle cerrahi düğümlemede önemli ilerlemelere tanık oldu. İskoç cerrah Joseph Lister antiseptik tekniklerin kullanılmasına öncülük ederek enfeksiyon riskini azalttı ve daha karmaşık cerrahi müdahalelere olanak sağladı.

20. yüzyılda naylon ve polyester gibi sentetik dikişlerin geliştirilmesi, cerrahi düğümlemeyi daha da geliştirdi. Bu malzemeler daha fazla güç, dayanıklılık ve enfeksiyona karşı direnç sunarak cerrahların daha güvenli düğümler atmasına olanak tanıdı.

Doğru Düğümlemenin Önemi
Cerrahi düğümün başarısızlığı kanama, enfeksiyon ve organ prolapsusu gibi feci sonuçlara yol açabilir. Cerrahlar dikişlerin bütünlüğünü sağlamak için düğümleme tekniklerini titizlikle eğitir ve uygularlar.

“Cerrahın Düğümü” ve Kökenleri
“Büyükanne düğümü” olarak da bilinen “cerrah düğümü”, yüzyıllardır kullanılan basit ama etkili bir düğümleme tekniğidir. Kökenleri eski Mısır tıbbi uygulamalarına kadar uzanabilir.

Düğümleme Tekniklerinin Evrimi
Cerrahi düğümleme teknikleri zamanla cerrahi prosedürlerin değişen ihtiyaçlarına ve dikiş malzemelerindeki ilerlemelere uyum sağlayarak gelişmiştir. Basit üst düğümlerden karmaşık çok atışlı düğümlere kadar her teknik belirli bir amaca hizmet eder.

Modern Uygulamada Cerrahi Düğümleme

Günümüzde cerrahi düğüm atma dünya çapındaki cerrahlar için temel bir beceri olmayı sürdürüyor. Çok çeşitli düğümleme teknikleri mevcut olduğundan, cerrahlar her cerrahi prosedür için en uygun yöntemi dikkatle seçerler.

Cerrahi düğüm atma sadece mekanik bir iş değildir; hassasiyet, el becerisi ve gerilim, sürtünme ve malzeme özelliklerinin altında yatan ilkelerin anlaşılmasını gerektiren bir sanattır. Cerrahi prosedürler giderek daha karmaşık hale geldikçe, cerrahi düğümleme tekniklerinde ustalaşmanın önemi her şeyden önemli olmaya devam ediyor.

Kaynak

1. “Surgical Knots and Suturing Techniques” by Giddings, F.D.
2. “Fundamentals of Surgical Practice” by Andrew Kingsnorth and Aljafri Majid.
3. “Ethicon Knot Tying Manual” published by Ethicon, Inc.
4. “Atlas of Suturing Techniques: Approaches to Surgical Wound, Laceration, and Cosmetic Repair” by Jonathan Kantor.
5. “Operative Techniques in Surgery” by Michael W. Mulholland.
6. “Suture and Surgical Hemostasis: A Pocket Guide” by Rebecca Pieknik.