Amok (Malayca amuk “öfkeli”, “çılgın”), öldürme niyetiyle birkaç kişiye eş zamanlı ve görünüşte ayrım gözetmeksizin yapılan, en azından kişinin kendisinin öldürülme tehlikesinin hesaba katıldığı saldırıları ifade eder.
Amok kelimesi Amucos olarak adlandırılan savaş çığlığından türetilmiştir. Hindu Hindistan’ın bu seçkin savaşçıları krallarına kayıtsız şartsız ölümüne savaşacaklarına dair ritüel bir taahhütte bulunurlardı. Bu nedenle rakipler, Amucos’un koşulsuz intikamının kurbanı olmamak için kralı öldürmekten ya da yaralamaktan kaçınırlardı. Bir kralın prestiji ve gücü bu tür savaşçıların sayısına bağlıydı.
Malay ve Cava savaşçıları Hint terimini ve korkutucu savaş çığlığı “Amok! Amok!”. Malay-Endonezya kültürel alanının 14. yüzyılda İslamlaşması sırasında, “kâfirlere” karşı amok koşmak dini bir fanatizm eylemi haline geldi ve Müslümanlar için yasak olan intiharın aksine, bu şekilde bulunan ölüm Allah’ı memnun edici olarak kabul edildi. Benzer bir savaş türü suikastçılar veya berserkerler arasında zaten yaygındı.
Askeri bir strateji olarak amok ile aynı zamanlarda, Malay-Endonezya kültürel alanında da bireysel amok koşuları meydana geldi.[26] Örneğin, iflas eden borçlular kaçınılmaz köleleştirilme tehdidinden, kendileri öldürülene kadar öldürerek kaçmaya çalıştılar. Bu aynı zamanda bir sosyal protesto biçimiydi, çünkü büyük bir adaletsizlik durumunda öldürme tehdidi, yöneticilerin ve zenginlerin güç istismarlarını belirli sınırlar içinde tutuyordu.
Terim 17. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar olan dönemde Batı kültür alanına ulaşmıştır. Bu özellikle James Cook gibi Avrupalı muhabirler aracılığıyla gerçekleşmiş, ancak Malay-Endonezya kültürüyle ilişkilendirilmeye devam etmiştir.
